DISTRIBUCIÓN
distribucion@estudomomento.com
618 470 512
Menu
1888.
SEÑORITA XULIA
Sinopse.
En 1888 August Strindberg estreaba Señorita Xulia, hoxe as súas brutais palabras seguen a resoar nos nosos ouvidos. Foi Strindberg o autor misóxino do que todos falan ou un feminista encuberto? Esta versión tambalea todo o que se ten escrito sobre a obra até o momento, uno dos textos máis polémicos da historia.
Actualmente no cartel
Madrid
TEATRO LARA . Tódolos domingos / 20 de Novembro ao 22 de Xaneiro.
Próximas funcións
xira galega
2022
11 Marzo. ESTREA / Arteixo
28 Xulio. CENTRO ÁGORA / A Coruña
17 Set. TEATRO ROSALÍA / A Coruña
12 Novembro / Vilasantar
13 Novembro / Cambados
18 Novembro / Curtis
24 Novembro / Monforte de Lemos
25 Novembro. TEATRO JOFRE / Ferrol
2023
20 Xaneiro / Ribeira
21 Xaneiro / Outes
17 Xaneiro / Rois
12 Marzo / Melide
25 Novembro / Tomiño
#Critica e medios
“Xulia é unha das personaxes femininas máis fortes que se teñen escrito xamáis”.
Revista Godot
TOP 15 dos mellores espectáculos para a crítica madrileña.
Ranking Godot
Reportaxes e Críticas:
· Programa ZIG ZAG, TVG / Ver
· Diario Crítico / Leer
· Culturamas por Horacio Otheguy / Leer
· “EL MARCAPÁGINAS” con David Felipe Arranz (Radio Intereconomía) / Escuchar
· Vergara en Compañía con Mónika Vergara (Decisión Radio) / Escuchar
· Revista Frontera D. Reseña de Sofía Chiabolotti / Leer
· Radio Podcast. Gente con duende con Manuel de la Fuente / Escuchar
· Cinemagavia por Diego Da Costa / Leer
· Podcast: Programa “Sin café con excusa”
Telón y cuenta nueva / Ver
· Crítica del espectáculo en prensa social.
Luis de Luis Otero / Leer
· Entrevista a Iria Ares y Xoán C. Mejuto.
Por Juanma de la Poza / Leer
· Crítica del espectáculo en Teatro Madrid.
Por Andrea Garriga / Leer
MÁIS DE 7 MESES EN CARTEL
#a version
XOÁN C. MEJUTO
“Cando afronto como actor un texto así, o máis lóxico é determinar aqueles puntos nos que o personaxe minte, aqueles nos que di a verdade, etc. Pero nesta ocasión, non busquei determinar eses momentos, senón que agardei a que aparecesen para min e para cada espectador de maneira individual. Propúxenme quitar do suceso -a morte da Señorita Xulia-, esa barreira de seguridade”.”
Xoán C. Mejuto, actor, director e dramaturgo.
Con 1888. Señorita Xulia quero levar ao espectador a sentirse como “un detective que reabre un caso antigo”. Quero compulsar con el unha teoría: Somos capaces de non emitir un xuízo sobre uns feitos que se nos presentan como VERDADE? Impórtanos realmente que a resolución dun caso de asasinato sexa xusta ou inxusta? Ou o que verdadeiramente necesitamos é que HAXA UNHA ÚNICA SOLUCIÓN? Este texto de Strindberg parece resistirse a toda VERSIÓN ÚNICA, e é aí onde radica o seu interese para este dramaturgo, estes actores e esta compañía.
Non queremos CHEGAR A UNHA VERSIÓN DOS FEITOS, senón simplemente presentalos ante o espectador. Inevitablemente, A TÚA MENTE DETERMINARÁ A TÚA VERDADE. É imposible para ela deixar nada inconcluso, incompleto. E sen embargo, unha vez que etiquetas algo, mátalo para sempre. Serás capaz de resistir esa tentación? Nun século no que se presupón a maior liberdade de pensamento desde que o ser humano existe, a nosa BÚSQUEDA parece ser a menos sincera. Buscamos certezas, non verdades.
#inspiracions
O ENCONTRO DE IRIA ARES CON EDUARDO MOMEÑE
“Dirixín este espectáculo e propuxen o seu deseño máis próximo ao cinematográfico, grazas a un encontro con Eduardo Momeñe, nunha sesión fotográfica. Falamos de moitas cousas, de fotografía, de teatro, de cine, de arte, de vida… E aproveitei unha recomendación que me suxeriu: “En arte, cando fagas algo, faino coa intención de “dar un golpe enriba da mesa”. Desde ese día, busquei e rebusquei unha maneira de dar ese golpe coa nosa versión de A Señorita Xulia”.
Iria Ares, directora e actriz.
Iria Ares co-dirixe esta versión de Señorita Xulia con Xoán C. Mejuto. É a cuarta ocasión na que ambos colaboran, compartindo dirección e deseño de espectáculo. Os outros títulos son: O Xardín das Pernas Roubadas, 1879. Casa de Bonecas e Macbeth. O ruído e a furia.
As aportacións de Iria, directora de cine, confiren á montaxe unha visión máis cinematográfica e anovadora, enfocada no campo do “thriller” actual. A acción comeza nunha mesa de interrogatorio, con Xoán declarando en tempo presente, e salta constantemente a unha serie de flashbacks, -algúns deles “mentireiros”-, que aportan un dinamismo escénico que non ten o texto orixinal.
O intento artístico é a desarticulación do concepto mesmo de VERDADE. XULGAR UNS FEITOS sérvenos única e exclusivamente para PECHAR UNHA HISTORIA QUE RESTABLEZA O EQUILIBRIO. Pero algunhas historias non poden pecharse nunca e é daquela, cando a existencia faise, para moitos, insoportable.
Coa posta en escena, frontal, fría, metálica, aséptica, limpa, próxima ao documentalismo do fotógrafo Eduardo Momeñe, queremos presentar os dous protagonistas: XOÁN E XULIA, como DÚAS MENTES: unha mira ao PASADO, outra mira ao FUTURO. Pero ningunha permanece no insoportable PRESENTE..
#persoaxes
XULIA E XOÁN
Dúas almas perdidas que crean unha situación límite.
XOÁN
Xoán Carlos Mejuto
O criado con ínfulas de gran Conde. Representa, nesta versión, a ambición máis covarde. Todo o que sempre desexou hase prostrar ante el. Pero non é quen di ser. Non é digno dunha oportunidade semellante. Manipulador e mentireiro. Acabará destruíndo todo o que máis ama, para converterse nunha vítima de si mesmo.
A SEÑORITA XULIA
Iria Ares
Nesta versión, a Señorita Xulia é unha muller moi forte, próxima á femme fatale do cine negro. Sexy, descarada e atrevida. Disposta a levar a súa liberdade ata as últimas consecuencias. Non se trata de converter en vítima a este personaxe, senón de mostralo tal cal é, sen escusas, sen peros, sen censuras. É unha muller que vive a súa sexualidade en liberdade.
#momentoestudo
O ESPAZO ESCÉNICO.
Unha gaiola aberta da que no nos atrevemos a escapar.
VOZ RADIOFÓNICA:…atopouse o corpo na cociña da casa do señor conde… sen vida…, ao seu redor, diversos obxectos sen aparente conexión entre eles… unha fusta de equitación… as botas do señor conde… copas de viño e cervexa… e, por suposto, a navalla coa que se quitou a vida… a policía aínda non o puido confirmar, pero segundo fontes extra-oficiais, a navalla pertencía a Xoán, o criado de confianza do señor conde. Todo apunta a que puido ser un suicidio, aínda que non está claro a implicación que puido ter o criado no asunto. En calquera caso, corre o rumor de que o corpo da señorita Xulia apareceu rodeado de flores de San Xoán e, ao seu carón podíase ver unha gaiola aberta…
Así comeza 1888. Señorita Xulia de Xoán C. Mejuto. Nun único espazo escénico, conceptual. Unha gaiola aberta da que non nos atrevemos a escapar, adornada polas nove flores de San Xoán, na que os dous protagonistas loitarán sen tregua.
Un deseño que, afastado do realismo, propón unha batalla entre sexos, entre clases sociais, entre seres humanos de calquera condición, cando se impoñen sobre os seus sentimentos, as convencións sociais e as ambicións máis absurdas, que acaban constituíndo unha verdadeira prisión para eles.
Movémonos nun plano simbólico no escenográfico, partimos do propio Strindberg: a gaiola do xílgaro, a mesa da cociña na que matan ao paxaro, a navalla, o galiñeiro ao que non deixaban entrar á Señorita de nena… elementos de metal, duros, crueis e afiados como a mesma obra.
#fichatecnica
1888. Señorita Xulia
Versión de Xoán C. Mejuto do clásico de August Strindberg
Dirección: Xoán C. Mejuto e Iria Ares
Actores: Xoán Carlos Mejuto e Iria Ares
Deseño de iluminación: Antón Arias
Deseño Sonoro: Alberto Beade
Caracterización: Mara Collazo
Vestiario: Estudo Momento
Deseño de escenografía: Xoán C. Mejuto
Produción: Estudo Momento
Co-Produción e Residencia Técnica: Concello de Arteixo
Colaboran: Asociación Cántigas da Terra, Radio Coruña Cadena SER.
Deseño gráfico e Redes: Bombo Estudio
Comunicación e prensa: Elsa Curtiz
Ano: 2022
Edades Recomendadas: +16
Xénero: Drama
Duración: 90 minutos
Idioma: Castellano
(Dispoñible tamén na versión en GALEGO).Actividades Paralelas: Coloquio cos Creadores. Dispoñibles e baixo acordo previo
*Espectáculo incluído na Rede Galega de Teatros e Auditorios
Colaboran
Asociación Cántigas da Terra
Radio Coruña Cadena SER
La Kasa del Maquillaje
